Gdybyśmy uwierzyli w autentyczną wartość, jaką wnosimy w życie drugiego człowieka, byłoby nam o wiele, wiele lepiej. Wartość, której, aż wstyd przeliczać, bowiem okazałoby się, że wygranych jest dwóch. I co wtedy? Różnica między wygraną w świecie materialnym, a w świecie duchowym jest taka, że w pierwszym przypadku, naszą pasję, którą uczyniliśmy z wygranej, dzielimy na pół, a w drugim, mnożymy razy dwa. I nagle okazuje się, że gęstość ducha jest większa od gęstości materii i tym samym przeczy to prawom fizyki. Skoro tak lubimy buntować się obowiązującym zasadom i prawu, które ktoś pomimo naszej woli wprowadził, zacznijmy łamać „prawo gęstości ducha”. Udowadniajmy, że powietrze jest cięższe od kamienia. Potwierdzajmy, że łzy zamieniają się w chmurę, pod wpływem gorączki, która nas czasami otacza. Właśnie o to szczere kłębowisko chodzi. Im jest go więcej, tym lżejsza staje się materia. Autentyczności nie mierzymy namacalnie. Ona jest wynikiem doświadczeń i ma kolor bezbarwny. Oczami jej nie zobaczymy, wyobraźnią nie poczujemy. Jest tunelem czasoprzestrzennym, który łączy dwa odległe, jednocześnie nierozerwalne fragmenty życia. Tunelem, który dwukrotnie przyspiesza podróż w tym podzielonym świecie.