To co nas buduje na zewnątrz, to energia szczęścia, smutku i złości wewnątrz. Warto czasami odpocząć od samego siebie. Być może zajdzie konwersja energii i smutek zamieni się w radość, złość zamieni się w łzy. Nieuważne decyzje budują ten świat. Piękno to cierpliwość wobec nas samych i innych. Myśli to źródło. Sprawiedliwość to obojętność, bez rozróżniania doba i zła. Siłą naszego ducha dojdziemy do początku i zrozumiemy jak bardzo się myliliśmy kierując energię w las, mrożąc siebie. Ile dystansu potrzeba, aby pomieścić koryto rzeki, powstałe z topniejącego lodu. To nie są łzy stracenia, a życiodajna woda, która zasili drzewa w lesie.
Jak pięknie napisane… magicznie ♥️
Tak, energia zawsze do środka. Ku sobie. Wówczas zdoła się pomieścić wszystko. Zaakceptować. W miłości. Do siebie i świata.